Odpowiedzialność karna z tytułu nieuprawnionego rozpowszechniania utworu. Stanowiska w doktrynie i orzecznictwie w ujęciu historycznym
Słowa kluczowe:
prawo autorskie, naruszenie prawa autorskiego, odpowiedzialność karna, nieuprawnione rozpowszechnianie utworuAbstrakt
Pierwsza polska ustawa o prawie autorskim została uchwalona w 1926 r. W 1952 r. przyjęta zostaje ustawa dostosowująca prawo autorskie do realiów państwa socjalistycznego. Kolejne zmiany przynosi ustawa z 4 lutego 1994 r. W związku z przynależnością Polski do Unii Europejskiej obowiązuje dyrektywa 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. Polska stosuje się również do konwencji berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych z 1886 r. Jednym z ważnych aspektów prawa autorskiego jest kwestia karnoprawnej odpowiedzialności za naruszenia praw autorskich. Istotnym przestępstwem z ustawy o prawie autorskim jest nieuprawnione lub niezgodne z warunkami uprawnienia rozpowszechnianie utworu. Podejmę próbę odpowiedzi na pytanie, jak w Polsce na przestrzeni lat kształtowała się odpowiedzialność karna z tytułu naruszenia praw autorskich polegająca na nieuprawnionym rozpowszechnianiu utworu. Aktualnie przestępstwo to jest powszechnym zjawiskiem, naruszającym prawa majątkowe autorów, na którego wzrost wpłynął rozwój technologii cyfrowych, a szczególnie Internetu.
Bibliografia
Akt paryski Konwencji berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych, sporządzony w Paryżu z dnia 24 lipca 1971 r. (Dz.U. 1990 nr 82 poz. 474).
Barta J., Markiewicz R., Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2014.
Barta J., Markiewicz R., Prawo autorskie, Warszawa 2010.
Ciołek M., Odpowiedzialność za naruszenie prawa autorskiego w polskim systemie prawnym, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach” 2014, nr 103.
Czerny-Drożdżejko E., Procedury karne i kary, [w:] Własność intelektualna w Światowej Organizacji Handlu (WTO), red. T. Barta, R. Markiewicz, Kraków 1998.
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 2001/29/WE z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz. Urz. WE 2001 L 167/10).
Frelek R., Własność intelektualna, [w:] Internet. Ochrona wolności, własności, bezpieczeństwa, red. Szpor G., Warszawa 2011.
Gerecka-Żołyńska A., Wpływ nowych kodyfikacji karnych na Ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Gienas K., Dystrybucja kopii utworów za pomocą aplikacji peer to peer (P2P), „Prokurator” 2005, nr 4.
http://www.legalnakultura.pl/pl/legalne-zrodla
https://isws.ms.gov.pl/pl/baza-statystyczna/publikacje/
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 nr 78 poz. 483).
Michniewicz G., Ochrona własności intelektualnej, Warszawa 2012.
Mozgawa M., Rodaniewicz J., Przepisy karne w prawie autorskim. Zagadnienia teorii i praktyki, „Prokuratura i Prawo” 1997, nr 7-8.
Raglewski J., Odpowiedzialność karna, [w:] Prawa autorskie i prawa pokrewne. Komentarz Lex, red. D. Flisak, Warszawa 2015.
Sieńczyło-Chlabicz J., Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2015
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21.10.2003 r. (sygn. akt I KZP 18/03)
Ustawa o prawie autorskim z 29.03.1926 r. (Dz.U. 1935 nr 36 poz. 260).
Ustawa z 10.07.1952 r. o prawie autorskim (Dz.U. Nr 34, poz. 234 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24, poz. 83).
Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83).
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz.U. 1997 nr 88 poz. 554).
Witkiewicz S., Dziwny człowiek, Lwów 1903.
